Giriş
Adı üstünde: Çözüm Süreci. Çözülsün de, ister oy için, ister şan için, ister de demokrasi ve insaniyet için çözülsün... Yeter ki çözülsün. Meclise verilen yeni paket, sürece büyük bir hız ve ivme kazandıracak. Dönüşü yok bunun.
[[HAFTAYA]]
Efendim oy avcılığı. Velev ki oy avcılığı. Siyasetin doğasında var. Ver hizmeti, al oyu... Al oyu, ver hizmeti. Siyaset niye yapılır?
Yollar, köprüler, barajlar, limanlar niye yapılıyor? Neyi hedefler eğitim ve sağlık hizmetleri? Bazen milli duygular bile sömürülür. Bazen mistik duygular bile oy’a tahvil edilir. - Al gülüm, ver gülüm. Kural bu.
Kaldı ki, yüz yıllık bir kör dövüşü, otuz yıllık bir kan gölü var ortada. Buna neşter vuruluyor. En önemli aşamasına geldik. “Oy için” diyerek buna dudak bükmek, cenazeleri özlemek demektir. Başka izahı yok.
Söyler misiniz, ne yapmalıydı Devlet? Dersim’e yine bomba mı yağdırmalıydı? İnsanları mağaralarda yine böcek gibi mi öldürmeliydi? Bunlar için bir özür bile dilenmedi. Bir de çıkmış diyor ki Kemaleddin Bey: - Fabrika vaadediyorum. Yine de oy vermiyorlar. Niye vaadediyorsun fabrikayı? Oy için değil mi? Öyleyse daha ne?
Yeni çözüm paketi, hayırlı olsun. Olsun da, o bile yetmez. Alevi’lerin Demokratik Hakları için de bir dizi paket lazım. Çok acele lazım. Bu ülkede insan gibi yaşamak ancak oy avcılığı ile mümkünse, ona bile razıyız.
