Kırık dökük...

Böyle günde ne yazılır? Şu mahkumiyet kararlarına oh olsun diyen bir insanoğlu var mı acaba? Yemin ediyorum ki vardır. Menderes’in idamına sevinenler yok muydu? Birbirimizden nefret etmeye başladığımız günden beri, iki yakamız bir araya gelmedi.

*[[HAFTAYA]]

Şairin neyleyim sarayı, neyleyim köşkü dediği gibi, istediğiniz kadar baraj, köprü, havaalanı, metro, tüp geçit yapın, mevzilenen kalabalıklar birbirine husumet beslediği sürece, hepsi burnumuzdan gelir. Çünkü insanlar hep rövanş duygusuyla yaşamaya başlar. Maçta da böyledir, parkta da böyledir, sanatta da böyledir. İşin kötüsü, rövanşın da rövanşı vardır. Hatta rövanşın rövanşının rövanşı.

*

Meşhur 6-7 Eylül’de Rumları Beyoğlu’ndan kovduk da ne oldu? Bugün Beyoğlu’na kendimiz de çıkamıyoruz. Kimin zaferi bu? Kime karşı zafer? Hiç. Türkiye, kendisine bahşedilen nimetlerin farkında mı? Ortadoğu barut kokarken biz burada mis kokulu çiçekleri çiğniyor, fidanları kesiyor, zaten de ormanları yakıyoruz. İnsan kıymeti ise, insan kalitesi’yle doğru orantılı olarak düşüyor, düşüyor.

*

Mahkeme kararlarından daha önemlisi, kararları nasıl karşıladığımızdır. Ondan da önemlisi, böyle bir davaya sebebiyet verdiğimizdir. Ondan da daha önemlisi, bu dava üzerinden sürdüreceğimiz kâbus dolu bir siyasi hayattır. Asıl müebbet budur.