Giriş
Eğer sahiden seçim yapılacaksa, şunun şurasında 3 buçuk ay kaldı.
Ama ortada hâlâ bir kampanya havası yok. Sadece kör dövüşü var. O dedi, bu dedi, şunu dedi, bunu dedi... Anladık da, hafızalara zerkedilecek bir çarpıcı plan program göremiyoruz. Partilerin yol haritaları belli değil. İktidar, Başkanlık Sistemi tartışmalarıyla takvim dolduruyor, ana muhalefet ise aile sigortası’ndan gayrı bir laf etmiyor. Sadece karşılıklı hakaret var. O dedi, bu dedi, şunu dedi, bunu dedi.
[[HAFTAYA]]
***
Neden bu kısırlık, bilir misiniz?
Malzemeler tükendi.
İrtica, demode oldu.
Bölücülük, kanıksandı.
Terör, zaten kendi de bıktı usandı.
Ne darbe/ne şeriat demeye hiç gerek kalmadı.
Yaşam biçimine müdahale, iyice kabak tadı verdi. Ortada sadece korku imparatorluğu diye bir kavram kaldı. Üç buçuk ay içinde belki o da eskiyecek
***
Siyasi tercihler de rafa kaldırılmıştır. Sağcılık, solculuk, milliyetçilik, muhafazakârlık, demokratlık, liberallik... Yok öyle şey... Sadece gidişattan memnun olanlar-olmayanlar diye iki keskin kamp var. Yâni bir tarafta rızacılar, öbür tarafta endişeliler...
Böyle bir kutuplaşma, demokrasi için yeterli mi?
Hani, nerede kaldı siyasi partilerin vazgeçilmezliği?
Bir şey söyleyeyim.
En çok neyi merak ediyorum? Acaba eski ANAP’lılar ve eski DYP’liler, nereye oy verecek?
Hatta, daha somut bir sual:
Tansu Çiller, nereye oy verecek, Mesut Yılmaz nereye oy verecek?..
Hatta, ayıptır söylemesi:
- Demirel acaba nereye oy verecek?
Bunu bilen ya da tahmin edecek olan varsa, denklemi çözmüş demektir...
Anlatabildim mi?
