Giriş
Hiçbir üniversitede, hiçbir panel’in sonu gelmez. Mutlaka bir olay çıkar. Mutlaka bir kavga dövüş.
Protesto meraklısı gruplar vardır.
Ya salonda ya bahçede. Ya girişte ya çıkışta.
Mutlaka bir patırtı... En azından bir pankart, üçbeş slogan.
Dinlemesini bilmeyen, öğrenme merakı olmayan gruplar, düzgün öğrencileri de engellemektedir.
*
Ne diyor Başbakan:
- Dışarıdaki protestoculara kulak vermeliyiz.
Ne kulağı?
Hangi protestocular?
Arabaları deviren, vitrinleri tekmeleyen, dükkanları tarumar eden bu çocuklara protestocu denir mi?
Dün de yazdım.
IMF karşıtları, mutlaka ekonomiden anlayan, iyi okumuş gençlerdir. Halbuki bunların içinde öyleleri var ki, IMF’nin ne olduğunu bilmez. Onun protestosu, doğrudan Türkiye’ye... Onun öfkesi doğrudan polise... Onun nefreti doğrudan insana... Bakın kimden intikam alıyor? Esnaftan, Büfeciden, Simitçiden.
Ne bu? IMF’yi protesto.
Hadi hadi hadi.
Okuması yazması yok çoğunun.
*
Gerçek protestocular ise, seslerini duyuramadılar. Halbuki onları dinleyecektik. Ne söyledikleri üzerinde düşünecektik. Tartışacaktık. Ve mutlaka kazançlı çıkacaktık.
Hayır. Geleneksel 1 Mayıs figüranları, yine öne çıktı. Yine rol çaldı.
Yine şiddet, yine hiddet, yine dehşet.
Ne alâ... Naklen yayın gibi bir konforları da var. Teknoloji emirlerinde.
