Posta gazetesi köşe yazarı Özlem Denizmen, bugünkü köşesinde Behzat Uygur'un para karakterine yer verdi Ben bankaya para yatırmayı bile bilmem. Eşim bakıyor o işlere. 6 yaşında babamın tiyatrosunda minder sattım. Oyuncak aldım. Eşim. Paranın patronu o. Teknolojik aletlere dayanamıyorum. Peşin. İndirim yaptırırım. Anlamsız pazarlıklar yaparım. Eşim, peşimden koşup ışıkları kapatır. Babama (Nejat Uygur) benzemişim. O yürürken cebinden düşenleri toplayanlar zengin oldu! Arkadaşlarını al, topluca tiyatroya gidin. Tiyatro paradan daha çok şey kazandırır. “Daha şimdi başka bir arkadaşa verdim” derim. Benden para yardımı isteyen çocuklara, yemek ısmarladım. Hamburger, patates, kola derken param bitti. Ben simit yiyerek eve gittim.BEHZAT UYGUR'UN PARA NOTU: Para var, gerçek. Ona anlam yükleyen biziz. Behzat’ın parayı hayatında daha doğru konumladırmasını tavsiye ediyorum. Onun notu 5. Eşi Çiğdem Hanım’a ise 9 veriyorum.