Spor ve siyaset

Dünya Kupası yolunda havlu attık.
Çarşamba günü oynanacak Türkiye-Ermenistan maçının artık önemi kalmadı.
Belki de hayırlı oldu.
Zira spor her ne kadar barış demekse de, futbol daima sert ve hırçın bir oyundur.
Dostluk Maçı falan lâftır.
Nitekim şimdiden başladık:
- Sarı Gelin / Hadi gelin.
Böyle açılım mı olur?
Duyduk ki Azerbaycan Bayrakları da çıkmış ortaya.
Onun için diyorum:
- Hayırlı oldu.
*
Şimdi açılım’a bakalım.
Federasyona bir önerim var.
Eğer Zürih’te imzalanan protokole ivme kazandırmak istiyorsanız, özel bir maç yapalım?
Kiminle?
- Ermenistanla mı?
Asla.
Ve bilakis.
Türkiye-Ermenistan karmasıyla bir başka ülkeyi oynatalım.
Yâni Ermenilerle rakip olacağımıza, müttefik olup omuz omuza mücadele verelim.
Sembolik bir maç.
Ama anlamı büyük.
Bilmiyorum, mümkün mü?
*
Eğer kulüplerimiz açılım’a destek vermek istiyorsa, onlara da bir önerim var:
- Bir Ermeni futbolcu transfer edin...
En iyisini edin.
Dünyanın her ülkesinden futbolcu yok mu Türkiye’de?
Bir tane de Ermenistandan olsun.
Hatta derim ki:
- Bir tane de Yunanistan’dan olsun. (Bu da Yorgo Papandreu’nun getirdiği bir çağrışım.)
Ama siz bana bakmayın.
Benimkisi romantizm.
Laf ola yazdım işte.
Maksat yârenlik olsun.