Masa

Bizde masa etrafında toplanmak, buluşmak, konuşmak, masa hikâyeleri anlatmak önemlidir. Evde bir ahşap masa olsun, üstüne bir demlik çay konsun, yanına Allah ne verdiyse eklensin; işte ev gibi ev olur o zaman. Rahmetli anneannem dikiş dikerdi. Şu eski ayaklı Singer kullanırdı. Bir de ceviz masası vardı. Burda Dergisi’nden patronlar o masada çıkar, biçki o masada yapılır, yemek o masada yenirdi. Evin baş köşesinde masa dururdu. Dikiş dikenler bilir, ütülemeden kumaş kesilmez. Anneannem vakti zamanında annemin gelinliğini dikerken sıcak ütüyü masanın üstünde unutmuş, o güzelim cevizin kalbinde yanık izi vardı. O noktaya 70’lerde, 80’lerde her evin masasında duran kalın Murano cam tabaklardan bir tane kondu. Masa, tamire hiç gitmedi. Bu hafta Adrasan yandı. Alevler ağaçları kavurup geçti. Caz caz etti kabukların altındaki reçine; baktıkça aklıma anneannemin yanık masası geldi. Bu yazı da böyle doğurdu kendini ama anlatacaklarımız var daha. Bitmedi. Masa diyorduk... 20 senelik bir masam var. O da ceviz. Evlenirken masa alamadık. Şöyle kallâvi bir masam olsun, etrafı dolsun, üstünde kahkahalar koşsun istiyordum. Sonunda koyu ceviz, kocaman bir masaya kavuştum. Üstünde iki çocuk büyüdü o masanın. Yaş günleri yapıldı, ıslak bezleri masa üstünde değişti, kitaplar kaplandı, oyun hamuru oynandı, dersler çalışıldı. Masa sapasağlam ayakta ama cilâsı yaşanmışlıklar ile dolu. Benim göz kenarlarım kırıştıkça, masanın cilâsı da çizildi. Her taşındığım evde masamı cam önüne koydum. Pencereyi açıp, kenarına oturdum. Fasulye ayıkladım, gazete okudum, üstüne bilgisayar koyup yazımı yazdım. Kış ise yağmuru, yaz ise yaprakları, bulutları izledim. Atlantik ötesine taşındım, döndüm; masa da geldi benimle. O masaya neler neler koydum... Edip Cansever’in anlattığı gibi: Adam yaşama sevinci içinde Masaya anahtarlarını koydu Bakır kaseye çiçekleri koydu Sütünü, yumurtasını koydu Pencereden gelen ışığı koydu Bisiklet sesini, çıkrık sesini Ekmeğin, havanın yumuşaklığını koydu Adam masaya Aklında olup bitenleri koydu Ne yapmak istiyordu hayatta İşte onu koydu Kimi seviyordu, kimi sevmiyordu Adam masaya onları da koydu Üç kere üç dokuz ederdi Adam koydu masaya dokuzu Pencere yanındaydı gökyüzü yanında Uzandı masaya sonsuzu koydu Bir bira içmek istiyordu kaç gündür Masaya biranın dökülüşünü koydu Uykusunu koydu, uyanıklığını koydu Tokluğunu, açlığını koydu Masa da masaymış ha Bana mısın demedi bu kadar yüke Bir iki sallandı durdu Adam ha babam koyuyordu Herkes koltuk sevdasında iken ülkede, yine bizim evde üç-beş kişi toplandı bir masa çevresinde. Sıcak bir Haziran gecesinde... Kimisi bir taburede, kimisi pencere pervazında... Masada huzur vardı, pazarlıksız, yalansız, çıkarsız ve dolansız... Kimse koltuğu dert etmedi. Hepinizin masalarına bol bereket, yuvalarına saadet, içinize huzur diliyorum. Hayırlı Ramazanlar.

SUSUZ YAZ

Yaz geldi, kuraklık kapıda. Su gibi aziz olmak için kapıya ‘bir kap su’ koyalım. Oruçlarımızın sevabına, sokak hayvanlarının, kuşların susuzluğunu gidermenin huzuru da eklensin.Unutmayın e mi?

Saksılara sardunya değil maydanoz

Vita yağ tenekesinden balkonunu bahçe yapan, cam pervazına yoğurt kabında sardunya diken bir ülkenin insanıyız biz. Çiçek sever, çiçek diker, alt kat komşu ile kavga ede ede sularız. Hâl bu iken, dünyada yeni başlayan ‘bahçeni balkonunu bostan yap’ akımına da en hızlı biz ayak uydururuz kanımca. Kuraklığın tehlikeli boyuta geldiği Kaliforniya eyaletinde bahçesinden çimi çıkarıp su istemeyen peyzaj yapan evlere artık para ödemesi yapıyor belediye. İnsanlar, bir avuç toprakta çiftçilik yapıyorlar. Bizim otoyolların yanları zaten kara lahana tarlaları ile doludur hep. Karadeniz insanının bilgeliği... Şimdi yapacağımız tenekelere, yoğurt kaplarına maydanoz, biber, domates; yol kenarlarına meyve ağacı dikmek. Belediyeler de süslü yol peyzajlarından ve yazın kendine gölgeli, kışın yaprak döken top akasyalardan vazgeçip meyve fidanı dikmeye başlasa süper olur aslında. Unutmayın dünyada yeni akım; ‘bahçeni balkonunu bostan yap’. Haydi, ekip dikmeye!..