Kurs çılgınlığı

Çok şükür SBS çılgınlığı bitti. Çocuklar 3 yıl üst üste sınava girmeyecek diye derin bir nefes almışken aslında hiçbir şeyin bitmediğini fark ettim. Nasıl mı? Tabii dersaneler sayesinde. Dersaneler bu çılgınlığın bitmesinden (3 yıl arka arkaya SBS sınavı) önceleri hiç memnun değillerdi ama bakıyorum da morallerini bozmamışlar, tam gaz velileri tacize başlamışlar. Geçtiğimiz 2 haftayı günde en az 2 tane olmak üzere dersanelerden gelen telefonlara cevap vererek geçirdim. “Derin Poroy’un velisi misiniz?” “Evet.” “Bizim ücretsiz bir deneme sınavımız vardı, hatta sınava girenlere hediye de vereceğiz. Şu gün şu saat Derin Poroy’un sınava katılmasını isteriz. Bu onun başarısı için önemli” vs vs...

Hepsinden farklı bir giriş, gelişme ve sonuçla sürüp giden ama sonucu dersaneye kaydolmaya bağlanan konuşmalar zinciri. Sonlara doğru sinirlenip “Aramayın kardeşim, biz çocuğu dersaneye yollamıyoruz, bizimki daha 5. sınıf” desem bile kurtulmak mümkün değildi. “Ama 6. sınıftan itibaren başlamak gerekli, birçok kişi kaydını yaptırdı bile!” Bakıyorum bu durum velilerin psikolojisini de bozmuş durumda. Sanki çocuk kolej sınavına, üniversite sınavına girmiş gibi “Acaba kaç puan aldı, sıralamada nerelerde kaldı?” merakı içinde. Öyle bir kara delik ki bu “Hiç bu işlerle ilgilenmiyorum” diyenleri bile günün birinde içine çekebilir. Bu kara delikten kurtulmanın tek yolu şimdilik kültür sanat faaliyetlerine takılmak gibi geliyor bana.

Çocuğu bir kurstan diğerine, bir sınavdan öbürüne koşturup duran sisteme inat biz de kaçırmadığımız hiçbir sergi, hiçbir konser, hiçbir tiyatro, sinema, kitap kalmasın diye uğraşıyoruz. Hayatın, dünyanın, sanatın farkına vardıktan sonra onun hayatını değiştirecek şeylerin bu ardı arkası kesilmeyen sınavlar mı yoksa farkındalık mı olacağını anlayacağız! Bu arada sınavları da umursamaz değiliz yani!

8. sınıfta, yani sınava gireceği yıl test çözme teknikleri üzerine ders aldırabiliriz mesela! Yarın üniversite sınavı var. Milyonlarca veli çocuklarının kaderini çizeceğini düşündüğü bu sınav nedeniyle heyecan içinde. Bir tek sınavın çocuğun kaderini değiştirmeyeceği kesin! Önemli olan ailelerin geriye dönüp şöyle bir bakmaları. Çocuklarıyla yaşadıkları tek ilişki okul ve sınavlardan ibaret ise işte o zaman geçmiş olsun! Ama değilse o zaman hep bir ümit var demektir! Herkese iyi hafta sonları.

(26.03.2011 tarihli Cumartesi Postası'ndan alınmıştır.)