'Her şey bitti'

Ergenekon davasının ilk günlerini hatırlıyorum... Canlı yayında ‘haysiyet cellatlığına’ soyunan meslektaşlarımı...

[[HAFTAYA]]

Balyoz’ u hatırlıyorum... Bir söz çınlıyor kulaklarımda: “Cami bombalayacaklardı...”

Türkan Saylan’ ın ölüm döşeğinde evinin basılışını hatırlıyorum... Bu ülkenin yetiştirdiği en aydınlık kadınlardan biri olan Türkan Hocama ‘muhabbet tellalı’ muamelesi yapanları hatırlıyorum...

Kuddusi Okkır’ın ölmeden önce hastanede çekilen o son fotoğrafını hatırlıyorum...

Yakınları cezaevinde kendileri dışarıda tükenen aileleri, sevgilileri hatırlıyorum...

Cezaevinde hayatını, cezaevinde işini, cezaevinde umutlarını kaybedenleri hatırlıyorum.

Şimdi diyorlar ki, “Her şey bitti.” Belki sahiden “Her şey bitti” ama o ‘her şeyi’ unutup geleceğe umutla bakamayacak kadar acıklı bir geçmiş bıraktık arkamızda...

O meşhur hikayede yılanın adama söylediği sözü hatırlıyor musunuz? “Sen de o evlat acısı bende bu kuyruk acısı varken bizden bir halt olmaz” Sorum şu: Telafisi mümkün olmayan bu acılar ve bu utanç verici geçmiş duruyorken sizce bizden bir şey olur mu?