‘Hayat çorbaydı bize çatal verdiler’

Mutluluk, başarının en üst noktasıdır.

✸

Sevgilisi tarafından terk edilirken “Peki, iyi günler” diyen adam benim idolümdür. Sonradan ağlamış olması düşüncemi değiştirmez.

✸

‘Pencere kenarı’ yazarım ama koridor tarafında otururum.

✸

Unutmak istediğin konunun ne olduğunu unutma huzursuzluğu.

✸

Ağzı yapışık naylon poşeti açma hızım, kasiyerin tahsilatından yavaş olduğu zamanlar, süpermarketten tiksiniyorum.

✸

“Öyle horozlar vardır ki, öttükleri için güneşin doğduğunu sanırlar.” (Rus atasözü)

✸

Ne zaman “Oğlum Renan çok akıllısın bea” dediysem, o sırada büyük bir enayilik yapıyorumdur. Gerçi genelde kendime ismimle hitap etmem.

✸

İç sesim bazen Selçuk Yöntem tonuyla konuşmaya başlar. Onu dinleyeyim diye zaar.

✸

İnsanlara iyi davranırım, bazen flört ediyorum ya da bir menfaat söz konusu sanırlar, ben de buna gülerim. Sonra onlara yine iyi davranırım.

✸

‘Kendi halim’ diye bir yer var. Neredeysen ora, neysen o. Çok rahat.

✸

“Ne kadar akıllı olursan ol, yine de bir deliye danış.”

✸

“Bir arkadaşım, ‘Şöyle fırtınalı bir aşk istiyorum’ dedi. Sen aşkı yaşarken, karın da fırtına kısmını halleder artık.”

✸

‘Şapkalı a’ kullanıldığı zamanlar ‘ama’ya ‘lakin’ denirdi.

✸

Dörtten fazla ayağı olan hayvanları samimi bulmuyorum.

✸

Yağlı kağıda sarılmış, küçük rulo üzümlü kekler pastanelerde üretilmediğinden beri artık hiçbir şey aynı değil.

✸

Nasıl yaşlandıysak artık, bizim zamanımızın James Bond’u bile ölmüş.

✸

İç sesimin, Memo diye bir metin yazarı var.

✸

‘Şu anda diğer müşterilere yardımcı olan operatör’ hissi veren bir arkadaşım var.

✸

İnsanları hayvanlardan ayıran bir şey de, aksesuar kullanmalarıdır.