Eksik ama güzel

Mısır’daki gösterilere bakın.
Organize ve bindirilmiş
kıt’alar değil onlar... Tamamen
otantik kalabalıklar.
Bu kadar insanı, para versen
toplayamazsın. Ölümü göze alarak
tam bir inanç içinde direniyorlar.

İstedikleri nedir?
Farkında değiller ama demokratik
bir hayat istiyorlar.
Yoksulluk belki de ikinci planda.
Önce insan gibi insan.
Bunu istiyorlar.
Sorun bakalım o kalabalıklara:
- Türkiye gibi olmak isterler mi?
Hem de nasıl isterler.
Biz, kendi demokrasimizden
memnun değilsek bile, onların bize
gıptayla baktıkları muhakkaktır...
Tıpkı bizim, -mesela- İsveç’e
baktığımız gibi.

Elimizden gelen budur.
Demokrasimiz henüz 60 yaşında.
Mükemmeliyete erişmiş değil.
Bir sürü eksiğimiz var. Ama bir
İslam Ülkesi olarak bu kadarını dahi
becerebilmek, olağanüstü bir başarı.
Hem de laikliği koruyarak.
Kendinizi bir Mısır’lının yerine
koyup, Nil Nehri kenarından
Türkiye’ye bakın.
- Kıskanmaz mısınız?
Biz, bulunduğumuz yerin
farkında değiliz.
Topal bir demokrasiyle yetinmeyelim.
Kabul ama nankörlük de etmeyelim.