Cehennem hayatı yaşıyorum

32 yaşındayım ve 17 yıllık evliyim. Ne yazık ki töreler gereği daha çocuk denilecek yaşta evlenmek zorunda kaldım. Ne eşim beni tanıdı, ne de ben eşimi. Şu anda 2 çocuğumuz var ve inanın evliliğimiz de sadece o çocukların hatırına yürüyor. Aslına bakarsanız, ben alttan almasam çoktan kıyamet kopacak. Rezillik çıkmasın diye sabrediyorum. Karım asabi bir insan.

Bir şey söylediği zaman hemen yerine gelmesini istiyor. Hiçbir şeye tahammül edemiyor. Böyle sabırsız bir insan görmedim hayatımda. Evde her gün huzursuzluk var. Mutlaka bir olaydan dolayı kavga çıkarıyor. Çocuklar da ben de olay çıkarmasın diye kendi evimizde bir sığıntı gibi yaşıyoruz. Çocuklarım, çocukluklarını yaşayamıyor. Bizim evde oyuncaklar ortaya çıkmaz, kimse ayağını uzatarak oturamaz vs vs.

Saygıda kusur etmedim
Ben bir erkek olarak eşime saygıda hiçbir zaman kusur etmedim. İsteklerini yerine getirmeye çalıştım. Ancak eşim bunu bile sorun etti. Hatta geçenlerde bana “Sen ne biçim erkeksin, bir kere de hayır desene” diyerek gururumla oynadı. Bu olayları hiç kimseye anlatamıyorum. Evde ezik ve silik olarak yaşıyorum. Dışarıda ise evin hakimi benmişim gibi davranmak zorundayım. Bilirsiniz, aksi takdirde bana “kılıbık” lakabını yakıştırırlar.

O zaman da kimsenin yüzüne bakamam. Bazen onunla konuşmaya çalışıyorum. Biz her ne kadar töre gereği evlendiysek de eskiden çok güzel günlerimiz oldu. O günleri hatırlatıp hiç olmazsa içinde ufak bir sevgi kıvılcımı yakmaya uğraşıyorum. Ancak başta güzel konuşurken, sonlara doğru “Ben seninle evlenmeyi hiç istemedim zaten” diyor ve sinirimi bozuyor. Artık konuşmuyoruz bile.

Cinsellik yok gibi
Cinsel hayatımız ise yok denecek kadar az. Beni birkaç kez yatakta reddettikten sonra bir daha ona herhangi bir teklifte bulunmadım. Yılda ancak birkaç kez birlikte oluyoruz. Onda da eşim bir put gibi yatıyor, hiçbir harekette bulunmuyor. Eşimi şu ana kadar aldatmadım ama artık bıçak kemiğe dayandı. Bir başka huyu daha var. Ben bütün gün çalışan bir insanım. Eşimse ev hanımı. Evle ilgili ödemeler ya da başka bir sorun olduğunda benim yapmamı bekliyor.

Halbuki kendisinin çok fazla zamanı var. İlgisizlik had safhada. “Niye bu evliliği sürdürüyorsun?” dediğinizi duyar gibiyim. Ancak başka çarem yok. Çünkü eşim dışarıya karşı çok güzel rol yapabilen bir insan. Ailelerimiz akraba. Ben ayrılmaya kalksam, aramızda kan davası bile çıkar. Çünkü benim ailem de bugüne kadar onun bir yanlışını yakalamadı. Dedim ya, rol yapıyor.

Başkasını arıyorum

Gördügünüz gibi mutsuz bir evliliği sürdürmek zorundayım. Bir kez eşime “Şu sinirli halin için bir doktora gitsek” deme cüretinde bulundum. O günü bana zehir etti. “Asıl senin doktora ihtiyacın var” deyip benimle uzun süre küs kaldı. Sanırım bana da tek bir çare kalıyor. Eşimi aldatmak. Bunu da nasıl yapacağımı bilmiyorum. Elbette para karşılığı bu işi yapmak kolay. Ama benim aradığım şey salt cinsellik değil.

Bir kadının bana sevgi göstermesini, saygı göstermesini istiyorum. Bir kadın tarafından beğenilmeyi arzuluyorum. Aşktan vazgeçtim ama en azından beni heyecanlandırmasını istiyorum. Bunları bana sağlayacak bir kadınla mutlu olabileceğimi biliyorum. Belki de eşimle göstermelik evliliğimi sürdürmenin en iyi yolu bu olacak. Hayatıma bir başkası girerse bu evlilik de daha dayanılır hale gelecek. Koray T.

Sevgili okurlar, bu yazı dizisinde sizin yaşadıklarınıza da yer vereceğiz. Evliliğinizde cinsellikle ilgili problemleriniz varsa ya da tam tersi, mükemmel bir seks hayatı yaşıyorsanız lütfen bize yazın. Deneyimlerinizi, yaşadıklarınızı aktarın. Maillerinizi bekliyoruz. mehmet.coskundeniz@posta.com.tr