Bu komutanla mı?

Büyük zaferler büyük komutanlarla kazanılır. Büyük komutanlar ordularını coşturur, en zor anlarda verdikleri kararlarla zafere ulaşır. Elinizde iyi donanımlı ordu varsa küçük başarılar elde etmek için büyük komutan olmaya gerek yoktur. Tamam yerli hoca, tamam Fenerbahçe’nin evladı, tamam ne futbolculuğunda ne teknik adamlığında özel hayatında bir yamuğu yok. Ve evet başarılı olmasını ben de çok istiyorum.

Ancak gelinen nokta şu. Fener henüz büyük bile diyemeyeceğim sınavların hepsinde başarısız oldu. Şampiyonlar Ligi ön elemesinde Young Boys’a, UEFA Avrupa Ligi ön elemesinde PAOK’a elendi. Trabzon ve Kayseri’ye yenildi, Beşiktaş, Galatasaray ve Bursa ile berabere kaldı. Bu maçların tamamında Aykut Kocaman kenarda duvar gibi duruyor.
[[HAFTAYA]]
Takım gol atıyor suratında en ufak bir sevinç belirtisi yok. Takım büyük hatalar yapıyor müdahale yok. Ne takımını coşturabiliyor ne zor anlarda kararlar verebiliyor. Aykut Kocaman’ın ilk 11 tercihini eleştirmiyorum. Elindekilerin en iyisini sahaya sürüyor. Ancak işler iyi gitmeyince yaptığı hamlelerin bir faydası olmuyor.

Bursa karşısına çıkan 11 ve oyun kurgusu iyiydi. Semih gol attı, Aykut Kocaman’da yine sevinç belirtisi yok. Bursa beraberliği yakalıyor, Fener saha içinde sallanmaya, oyun disiplininden kopmaya başlıyor, Aykut seyrediyor. Disiplini kaybolan takım savunmanın arkasına atılan her topta ciddi tehlike yaşıyor. Bursa karşısında alınan 1 puan için Aykut’un Volkan’a dua etmesi lazım.

Tıpkı geçen haftaki Galatasaray maçı gibi. En az 3 net gol pozisyonunu önleyen Volkan’ı, iki hatta üç kişilik oynayan Emre’yi kutluyorum. Bursaspor’un kazanma arzusuna, düşmeyen temposuna da alkış. Ancak savunma zaafları şampiyon takımın başına iş açabilir.