Bayram sabahları

Bayramdan bir gün önce, henüz yataklarından bile inmemiş çocuklarımın fısıltılarına uyandım. Odalarına girdiğimde bana ilk soruları şu oldu: "Bayrama üç dakika mı kaldı anne?" Bu kadar heyecanla ve sabırsızlıkla bayramı beklemeleri çok hoşuma gitti çünkü artık onlar da, bayramda bütün aile birlikte olunduğunu çok iyi biliyorlar. Sabah ilk iş yeni öğrendikleri el öpme hareketini yapar ve "iyi bayramlar" derler. Bunu yapmalarından duyduğum mutluluğu size tarif edemem.

Kendi çocukluğumda, aklım biraz ermeye başladığı dönemde, sabahtan akşama kadar ne kadar aile büyüğü varsa gezerdik. Benim için şekerin ve bayram harçlığının bol olduğu her yer, panayır yeriydi. Harçlığı ve şekeri bol veren amcalar ya da teyzeler, her çocuk gibi benim de en sevdiğim insanlar oluverirlerdi. Şimdi bu tip aile ziyaretlerinin yavaş yavaş azaldığını düşünüyorum. Herkes tatil için aylar öncesinden yerini ayırtıp, kaçmak istiyor şehir dışına. El öpmenin yerini, cep telefonlarından atılan toplu bayram mesajları aldı artık. "Bayram" demek, "tatilde nereye kaçsam" demekle eş değer oldu.

6 yıldır her bayram kocaman ailemle, 7'den 70'e büyük sofralarda kutluyoruz bayramı. 3 yıldır da ikizlerimiz dahil oldu bu sofralara. Şimdi o küçücük suratlarında bayram sevincini görmek, beni çok mutlu ediyor sevgili okur. Bayramlar birleştiricidir. Dilerim bu bayram, tüm küsler barışır. İyi bayramlar Türkiye.