Sizce bir arada mutlu olmak için öncelikle bu kişisel ayrıştırmanın ve yargılamanın mı ortadan kalması gerekiyor?
He rşeyden önce insnaın kendini kabul etmesi, kendisiyle barışması. Kendiyle kavga halinde olan, özgüveni düşük, kendisni değersiz hisseden bir insan çevresindeki her şeyi yargılar, ayrıştırır, yarışa ve rekabete girer. Oysa he rinsan olduğu gibi değerli ve sevilmeyi hak ediyor. Ancak doğduğumuz andan itibaren bize ne kadar değersiz oluğumuz öğretiliyor. Sürekli çevresindekilerin istediği insan olmak zorunda kalan, önüne konan hedefleri yakalamadıkça sevilmeyeceğini, saygı görmeyeceğine sanan. Böyle bireyleriden oluşan toplumlar, dünya kavga ediyor, savaşıyor, insanı,doğayı, yaşamı yok ediyor. Sonuç mutsuz insanlık. En tepe noktada olan da mutsuz, hiyerarşik yapının en altında olan da. Artık insanı görmek zorundayız ama ilk önce kendimizi. Yüreğindekileri gerçek kılan insan, insan gibi yaşayabilir, insanca davranabilir. Yüreğini gerçek kılan, gerçekten yaşayabilir, Yaradan'ı, evreni, kaynağı anlayabilir. Yüreğindekileri gerçek kılan aşlı, mutluluğu, huzuru sözde değil gerçekten bulabilir.