Anneliği yazan kadınlar

Bundan birkaç yıl evvel katıldığım bir televizyon programında şu soru sorulmuştu bana; “Neden köşe yazarı kadınlar, politika yazıyor olsa bile anne olduktan sonra çocuklarla ilgili yazmaya başlarlar?"

Çünkü yaşadığı deneyim o kadar mucizevi ki, bir kadının yaşayabileceği en kıymetli şeyi paylaşmak istediklerinden” demiştim ben de.

Dönüp baktığınız zaman, anne olduktan sonra köşesinde bolca çocuğundan ya da annelikten bahseden kadın yazarların çokluğunu siz de hatırlayacaksınız. Hatta bir çoğu da eleştirilmişti ‘sanki bu dünyada tek anne olan sen misin’ diye. Bu dünyadaki tek anne o olmasa da, artık bir anne olduğu için, tüm çocukların annesi gibi hissetmeye başlıyor kadın. Çocukları çok sevmek başka, bir evlada kavuşmak bambaşka bir şey. Bunu da anne olmadan anlamak pek mümkün görünmüyor. (Doğurmak değil elbette altını çizmek istediğim. Evlat edinen ve artık bir evladın sevgisini, sorumluluğunu alan kadınlar benim başımın tacıdır.)

Hayatın en temel şeyini yeniden hatırlatıyor çocuklar bize. Güvenmek, koşulsuz sevmek ve her şeye şaşırmak... Bu yüzden anne olan kadın yazarların hepsi, bu mucizeyi herkesle paylaşmak istiyor. Nil Karaibrahimgil de taze annelerden. Biliyorum ki köşesinde bir süre anneliğin ona hissettirdiklerini okuyacağız. O da kendi mucizesini yazacak. Hayata bakışının nasıl değiştiğini göreceğiz biz de. Kelimelere sığdırmaya çalışacak içindeki sevgiyi. Belki daha çok dokunacak yüreklere.

Bu yüzden kınamayın anne olduktan sonra anneliğini yazan kadınları. İçlerinde kocaman sevgi var onların. Birazı bulaşsa birilerine, dünya ne güzel olurdu...